Çocukluğumun Kurban Bayramı: Arefe Günü


Merhaba. Bayram hazırlığı, temizliği derken birkaç gündür blogumu ihmal ettim. Bu durumdan rahatsız olduğumu ve en kısa zamanda eski günlere geri döneceğimi umuyorum.

Evet bugün Kurban Bayramı arefesi. Ben de bugün başlıktan da anlaşılacağı üzere çocukluğumun Kurban Bayramından bahsetmek istedim. Eğer başarabilirsem gün gün yazacağım bayramı. Benim çocukluğumun Kurban Bayramı arefesinde kurbanlık koyunumuz eve gelmiş ve balkonumuzdaki yerini almış olurdu. Çoğunlukla babamla koyun almaya ben de giderdim. Abim ve babam aldığımız koyunu kamyonete kadar yürütmeye çalışırlarken benim görevim başlardı. Tahmin ettiğiniz gibi yürümesi için koyunun önüne ot tutmak :) Bazı koyunlar çok uysal olur, bazıları da inatçı. Her evin balkonundan ya da bahçesinden sesleri duyulurdu.

 
Annem temizliğinin son rütuşlarını yapardı. Bayram temizliğinde evin her noktası temizlenir. Sanki gelen misafirler köşe bucak kontrol ediyormuş gibi. Ama alışkanlık işte hala farklı yapılır bayram temizliği evlerde. Annem ayrıca mutlaka bir kaç çeşit yemek yapardı. (hala yapıyor). Çünkü mutlaka öğle veya akşam yemeğine kalan olurdu. Çok da güzel olur bayram sofraları. Tabi tatlısız bayram olmaz değil mi? Şurubunu içen tatlı misafirleri beklemek üzere kenarda beklerdi arefe günü.

 
Bayramlıkları asla unutmayalım değil mi? Bayramdan en az bir hafta önce alınırdı. Benim ki mutlaka elbise olacak. Elbise dolabımızın en güzel yerine asılırdı. Ayakkabılar ise yatağın başucunda giyilmeyi beklerlerdi. Çok keyifli ve heyecanlı bir bekleyiş vardı arefelerde. İnsanların yaşları ilerledikçe bu tip heyecanlar azalıyor nedendir bilinmez. İşte böyle geçerdi bizde arefeler. Bir tatlı telaş içinde :)

Şimdiden Kurban Bayramınız kutlu olsun. Sağlıklı ve mutlu nice bayramlara.

Yorumlar

  1. Bayramlar çocukluğumuzdur aslında. Ya da bugünümüzün huzurlu her günüdür BAYRAM. Eline sağlık ve keyif dolu, MUTLU BAYRAMLARIN OLMASI DİLEĞİ İLE...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder